Katarzynki


	Sprzedam - Kupię - Zamienię - Akcesoria - Inne - Kontakt

Witamy w serwisie Ptaki Egzotyczne on-line | www.ptakiegzotyczne.net | Sr. 11.XII.2024 r. | Serwis istnieje od 2000 roku

	Menu
	- strona główna - ogłoszenia - artykuły - ptaki w hodowli - literatura - download - facebook - CITES - tarnowska giełda - MSHKiPE - różne - redakcja

	Reklama

Katarzynki

Stokówki [ajmarki] prążkowane zwane jednak częściej z niemiecka katarzynkami zaczęły sporadycznie pojawiać się w polskich hodowlach ptaków egzotycznych. Hoduję je trzeci rok i swoimi, niewielkimi jeszcze doświadczeniami popartymi literaturą postanowiłem podzielić się z czytelnikami.

Ajmarki prążkowane [Bolborhynchus lineola] pochodzą z Ameryki Środkowej i Południowej.Występują w trzech, oddzielonych od siebie terytorialnie, populacjach; w północno-zachodniej Wenezueli i północnej części Kolumbii; w południwo-środkowym Peru oraz w Ameryce Środkowej od południowego Meksyku do Panamy. Ubarwienie samca, samicy i młodych jest prawie identyczne.Tonacja barw jest zielona, grzbiet ciemno-,oliwkowo zielony, a brzuch jasno zielony z żółtym odcieniem.Pióra mają czarne brzegi, co nadaje ubarwieniu tych papużek charakterystyczne prążkowanie. Prążkowanie samiczki jest mniej wyraźnie zaznaczone a zielone pióra na brzuchu nie mają żółtego odcienia. Samiczki są też przeważnie drobniejsze, mają mniejszą głowę i dziób. Młode ptaki ubarwieniem przypominają samicę, a ich płeć możemy ustalić porównując wielkość głowy. Ten sposób ustalania płci jest w miarę dokładny w przypadku ptaków pochodzących z jednego gniazda, natomiast, gdy ptaki nie są spokrewnione, może być zawodny.

Biotopem katarzynek są kamieniste zbocza górskie, z rzadka porośnięte drzewami. Papużki te wędrując między skałami poszukują pokarmu, którym są nasiona i owoce różnych roślin górskich. W przypadku zagrożenia, schronienia szukają w szczelinach między głazami. Nie tworzą większych stad, najczęściej spotykane są parach lub grupach rodzinnych. Gniazdują w dziuplach obumarłych drzew.

W Europie papużki te pojawiły się już w latach 50 XIX wieku. Jednak ich hodowla rozpowszechniała się bardzo wolno. Powodem tego było: skromne ubarwienie, małe rozmiary ciała [17 cm],a przede wszystkim fakt, że nie rozmnażały się w niewoli. Po raz pierwszy papużki te udało się rozmnożyć w1902 roku. Parka katarzynek po 12 latach przebywania w niewoli odchowała jedno młode. Obecnie ich chów i hodowla nie sprawiają większych trudności a przekonywującym dowodem jest pojawienie się wielu odmian barwnych.

Katarzynki są idealnymi ptakami do hodowli w mieszkaniu. Nie krzyczą jak inne południowoamerykańskie papugi, a jedynie cichutko świergoczą. W gęsto zarośniętej wolierze są nawet trudne do zauważenia. Zaniepokojone nie wpadają w panikę rzucając się na oślep po całej klatce, a jedynie "strzygą" piórami ogona jak nożyczkami. Dają się łatwo oswoić, można je też nauczyć mówić. Ich przywiązanie do partnera jest tak duże, że to one, a nie nierozłączki powinny nosić miano "love bird". Samotnego samczyka katarzynki mogę zobaczyć wyłącznie wtedy, gdy samiczka wysiaduje jaja lub ogrzewa młode.

Do ich hodowli nadają się nawet niewielkie klatki o długości 50 cm. Jednak ptaki lepiej będą się czuły w klatkach większych, przynajmniej 75centymetrowych. Idealne do hodowli wszystkich ptaków, nie tylko katarzynek są woliery. W wolierach czy większych klatkach można hodować katarzynki z innymi spokojnymi ptakami. Udane lęgi katarzynek i baraband przeprowadziłem hodując je razem w wolierze o wymiarach 3x 0,9m. Początkowo miałem problem z przekonaniem katarzynek, że duża budka lęgowa to nie ich dom. Po trzykrotnej eksmisji zorientowały się, że tu nie mogą mieszkać i zajęły im przeznaczoną, mniejszą budkę. Można je również hodować z drobnymi ptakami wróblowatymi, w tym wypadku należy wejścia do skrzynek lęgowych zabezpieczyć siatką o oczkach umożliwiających przedostanie się astryldom, a zabezpieczającą przed nadmierną ciekawością katarzynek.

Katarzynki karmimy podobnie jak inne niewielkie papużki-ziarnojady. Podstawą diety jest mieszanka nasion, złożona z: różnych gatunków prosa, kanaru, owsa, kardi, lnu oraz niewielkiej domieszki słonecznika i konopi. W okresie poprzedzającym lęgi i podczas odchowu młodych, znaczną część dziennej dawki pokarmowej powinny stanowić nasiona skiełkowane. Kiełkować możemy pełny zestaw nasion, uzupełniony pszenicą, ale możemy ograniczyć się, do pszenicy, owsa i słonecznika. Dietę tę uzupełniamy mieszanką jajeczną lub inną mieszanką białkową. Katarzynki bardzo lubią jeść nasiona w fazie dojrzałości mlecznej i woskowej pobierane bezpośrednio z kłosów czy kolb [kukurydza]. Co dziennie należy papużkom podawać "zieleninę". W okresie zimowym najczęściej podaję marchew i słodkie jabłka, a latem; liście gwiazdnicy, mniszka owoce czereśni, wiśni, jarzębiny itp. Niezbędnym uzupełnieniem żywieniowym są sole mineralne, witaminy i aminokwasy. Występują one w pokarmach wymienionych, powyżej, ale nie wszystkie i w ilościach nie zaspakających pełnego zapotrzebowania organizmu. Dlatego dodatkowo należy podawać; skorupki jajek, sepię, kostki wapienne oraz preparaty zwierające minerały, witaminy i aminokwasy. W Polsce specjalistyczne preparaty dla papug są jeszcze trudno dostępne, dlatego najczęściej stosuję preparaty dla gołębi i drobiu.

Rozmnażanie katarzynek nie jest trudne. Jeżeli mamy pewną parę, w dobrej kondycji, to stosując stymulującą dietę pokarmową, powinniśmy doprowadzić do lęgów. Stosujemy budki lęgowe o wymiarach podobnych jak w hodowli papużek falistych. Dno budki wypełniamy kilkucentymetrową warstwą wiórów z miękkiego drewna. Czeski hodowca katarzynek Z.Masarik, wiórami wypełnia aż 1/3 budki [Papouści 2002/4]. Budki lęgowe pozostawiamy do dyspozycji katarzynek przez cały rok, gdyż papużki w nich śpią. Należy pamiętać o okresowej ich dezynfekcji, a obowiązkowej, po każdym lęgu. Po każdym lęgu należy również wymienić wyściółkę komory lęgowej, pamiętając o stosowaniu wiórów, a nie trocin czy pyłu drzewnego, który wdychany przez pisklaki, może zatkać ich otwory nosowe i w konsekwencji doprowadzić do śmierci.

Katarzynki w lęgu znoszą 4-8 jaj, w odstępach jednodniowych. Wysiadywanie trwa 20-24 dni. Młode w budce przebywają 6 tygodni. Po opuszczeniu gniazda karmione są przez rodziców przez 3-4 tygodnie. Można je pozostawić z rodzicami dłużej, gdyż do przejawów agresji praktycznie nie dochodzi.

Katarzynki obrączkujemy obrączkami o średnicy 4,5 mm. Wysokość obrączki nie może być duża z uwagi na bardzo krótkie nóżki katarzynek. Stosując zbyt wysokie obrączki możemy doprowadzić do deformacji ich nóg. Jednak najczęstszym powodem uszkodzeń nóg u katarzynek, są nadmiernie przerośnięte pazury. Papugi te, spędzające w środowisku naturalnym większość czasu wśród skał i kamieni, mają mocne, trudno ścieralne pazury. Zdarza się, że "siedząca" na siatce, a nagle spłoszona katarzynka, "zostawia" na niej swoje pazurki. Należy, więc je, okresowo sprawdzać i przycinać.

Pierwszą mutacją barwną katarzynek była odmiana cynamonowa, która pojawiła się w 1958 roku w USA. Obecnie oprócz cynamonowej w hodowlach występują inne odmiany barwne. Są to: siwa, ciemno zielona, oliwkowo zielona, lutino, albino[kremowa], niebieska, kobaltowo-niebieska, mauwe, turkusowa, a ostatnio pojawiła się odmiana złota. Najładniejsze z nich i prawdopodobnie z tego powodu najczęściej spotykane są; lutino, niebieska, kobaltowo-niebieska i turkusowa. Dziedziczenie ubarwienia u mutacji lutino jest sprzężone z płcią, a mutacji niebieskich recesywne

Przykładowe warianty krzyżówek mutacji lutino.

1]. 1,0 Lutino x 0,1 Lutino = 100% Lutino

2]. 1,0 Lutino x 0,1 Zielona = 50% 1,0 Zielonych/lutino + 50% 0,1 Lutino

3]. 1,O Zielony x 0,1 Lutino = 50% 1,0 Zielonych/lutino + 50% 0,1 Zielonych

4]. 1,0 Zielony/lutino x 0,1 Lutino = 25% 1,0 Zielonych/lutino + 25% 1,0 Lutino + 25% 0,1 Zielonych + 25% 0,1 Lutino

5]. 1,0 Zielony/lutino x 0,1 Zielona = 25% 1,0 Zielonych + 25% 1,0 Zielony/lutino +25% 0,1 Zielonych + 25% 0,1 Lutino

Przykładowe warianty krzyżówek mutacji niebieskiej.

1]. Niebieski x Niebieski = 100% Niebieskich

2.] Niebieski x Zielony = 100% Zielonych/niebieskie

3.] Niebieski x Zielony/niebieskie = 50% Niebieskich + 50% Zielonych/niebieskie

4.] Zielony x Zielony/niebieskie = 50% Zielonych/niebieskie + 50% Zielonych

Przykład krzyżowania w wyniku którego możemy otrzymać albinosy.

Krok pierwszy:

1,0 Lutino x 0,1 Niebieska = 50% 1,0 Zielonych/albino + 50% 0,1 Lutino/niebieskie

Krok drugi:

1,0 Zielony/albino x 0,1 Lutino/niebieskie = 12,5% Lutino + 25% Lutino/niebieskie + 6,25% Zielonych/lutino + 12,5% Zielonych/albino + 6,25% Zielonych + 6,25% Niebieskich/lutino + 6,25%Niebieskich + 12,5% Albinosów

Jerzy Ćwik