Hodowla papug w wolierach zewnętrznych nie jest w Polsce szczególnie popularna. Panuje powszechny pogląd, że papugi są wrażliwe i nie znoszą naszego klimatu. Jest to mniemanie błędne. Niemal wszystkie papugi od połowy kwietnia do połowy października mogą być utrzymywane w wolierach zewnętrznych.

Nigdy nie wolno w warunkach zimowych przetrzymywać ptaków na dworze w klatkach lub małych wolierkach, w których nie mogą fruwać. Grozi to niechybną śmiercią ptaków.

Większość papug australijskich może, a nawet powinna być utrzymywana całorocznie w takich warunkach. W innych krajach o klimacie porównywalnym z naszym hodowlę papug australijskich prowadzi się niemal wyłącznie w wolierach, a hodowlę w mieszkaniach uważa się za niezdrową dla ludzi i papug, nie higieniczną, nie etyczną i z wielu innych jeszcze powodów niewskazaną. W mieszkaniach trzyma się tylko pojedyncze, oswojone osobniki służące jako ozdoba. Woliery ogrodowe zadbane i estetycznie wykonane, w których rozmnażają się piękne ptaki są ozdobą wielu eleganckich rezydencji w Europie Zachodniej, są też często spotykane u naszych południowych sąsiadów. W naszych polskich warunkach dopiero zaczyna się moda na piękne, zadbane ogrody z oczkiem wodnym i wolierą zasiedloną egzotycznymi ptakami, a także rasowym psem, który nie wisi przy budzie na 70cm łańcuchu, lecz żyje sobie wygodnie w estetycznym i przestronnym kojcu.

Aby hodować papugi w wolierach ogrodowych należy spełnić kilka warunków. Woliery muszą być tak usytuowane, aby były osłonięte od silnych wiatrów, deszczu lub też należy je zimą sztucznie osłaniać. Najlepiej by woliera składała się z trzech części: zamkniętej, zadaszonej i lotnej. Część zamknięta jest pomieszczeniem gospodarczym, do którego ptaki wlatują i w których możemy je zamknąć w razie potrzeby. Zadaszona część woliery chroni ptaki przed słońcem, intensywnymi opadami deszczui zapewnia im poczucie bezpieczeństwa przed atakiem drapieżnika z góry. Następnym warunkiem jest właściwa klimatyzacja. Nie jest to trudne, gdyż papugi australijskie mają wrodzoną zdolność do znoszenia dużych różnic temperatur. Na dodatek osobniki utrzymywane w europejskich hodowlach od wielu pokoleń przebywają w warunkach naszego klimatu. Aklimatyzację w wolierach należy jednak zacząć z młodymi ptakami

i wiosną, wówczas szybko zaadaptują się do nowych warunków. Naturalny cykl pór roku korzystnie wpływa na ich siły witalne i chęć gniazdowania. Woliery ogrodowe przeznaczone do chowu całorocznego powinny mieć długość 4-6 m. a szerokością wystarczającą jest 1m. Można je ustawić szeregowo.

W okresie silnych mrozów największe zagrożenie dla ptaków stanowi pozostanie na noc na siatce, ponieważ spowoduje odmrożenie nóg. Należy je zaganiać do części zamkniętej, której nie ma potrzeby ogrzewać. Drugim zagrożeniem jest zamarzanie wody pitnej. Na oba zagrożenia jest jednak sposób. W handlu są dostępne specjalne elektryczne podgrzewacze poideł, a także podgrzewane elektrycznie żerdki na których ptaki chętnie wysiadują, a które zapobiegają odmrożeniom. W okresie zimowym w pokarmie ptaków, należy zwiększyć dawkę roślin oleistych, aby pokryć zwiększone potrzeby energetyczne.

Które z papug australijskich nadają się do chowu w całorocznych wolierach ogrodowych? Te najpopularniejsze w naszym kraju papużki faliste (nie WPF - są zbyt wydelikacone) i nimfy. Ponadto wszystkie gatunki rozell, świergot, łąkówek, księżniczka Walii, papuga tarczowa i górska, papuga królewska. Komu można polecić woliery ogrodowe zasiedlone papugami australijskimi? Wymienione ptaki są na ogół spokojne, umiarkowanie ruchliwe oraz rzadko i niezbyt głośno odzywają się. Dlatego szczególnie polecam je miłośnikom ptaków, osobom nerwowym i nie znoszącym krzyku innych papug oraz mającym bliskie sąsiedztwo innych osób. Do najgłośniejszych z wyżej wymienionej grupy ptaków zaliczam nimfy (samce), które w okresie godowym donośnie gwiżdżą oraz ciągle świergocące i ruchliwe papużki faliste. Z wyjątkiem papużek falistych i nimf nigdy nie utrzymujemy dwóch lub kilku par tego samego gatunku w jednej wolierze. Samce toczą ze sobą zawzięte boje, dopóki nie uśmiercą rywala. W okresie godowym może również dochodzić do konfliktów między różnymi gatunkami, dlatego najlepiej hodować je parami w osobnych wolierach. Zaletą papug australijskich jest również to, że nie niszczą drewna. Można więc zbudować estetyczne woliery z tego materiału.

Nastała wiosna, zostało jeszcze parę tygodni, aby przygotować wolierę i zasiedlić je ptakami. Powodzenia w hodowli.

Marek Orel

Artykuł został również opublikowany w nr 3/1999 (kwiecień) miesięcznika "Fauna&Flora".